اگر هدف در بازی شطرنج، پیروزی قاطعانه در کوتاه‌ترین زمان ممکن است، در بازی «وی چی» هدف به درازا کشاندن و طول دادن مسابقه است. در «شطرنج»، طرفین برای پیروزی کامل نبرد می‌کنند اما در «وی چی»، بازیکنان در پی برتری نسبی هستند.
در فضای عمومی کشورهای جهان کلمه «بازی» برابر با سرگرمی، مشغولیت، تفریح، کار و ورزش معنی می‌دهد اما علاقه انسان به «بازی» ریشه در کنجکاوی او نسبت به کشف و شناخت محیط اطراف دارد. «بازی» برای انسان‌ها در سرتاسر جهان به غیر از کارکرد سرگرمی، وسیله‌ای برای تمرین در زندگی اجتماعی است که از فرهنگ و آداب و سنن هر جامعه نشأت می‌گیرد. بنابراین از بررسی بعضی از سرگرمی یا بازی‌های محلی هر کشوری می‌توان به فرهنگ، نوع نگاه و طرز تفکر مردم آن سرزمین پی برد.
یکی از برداشت‌هایی که می‌توان از بازی‌های هر قومی داشت، به خصوص سرگرمی‌هایی با قدمت بالا، دریافت دکترین‌های متفاوت آنان در قبال اهداف‌شان است. این یادداشت تفاوت دکترین چین و غرب با الگوگیری از دو بازی قدیمی این دو تمدن را بررسی می‌کند که برگرفته از کتاب «چین» (On China) (1) نوشته هنری کسینجر است.
کتاب «چین» حاصل نزدیک به پنجاه سفر کیسینجر به چین و نیز پنجاه سال تجربۀ او در صحنۀ دیپلماسی بین‌المللی است
